Soczewki silikonowo-hydrożelowe

Materiały silikonowo-hydrożelowe (SiH) wprowadzono do produkcji soczewek kontaktowych w końcu lat 90. XX wieku. Fakt ten miał duże znaczenie w badaniach nad materiałami soczewek kontaktowych i stanowił punkt zwrotny w tej dziedzinie. Priorytetem była potrzeba zwiększenia komfortu i ostrości widzenia pacjentów przy jednoczesnej poprawie biokompatybilności i ograniczeniu do minimum wpływu materiałów na fizjologię rogówki.

Materiały SiH łączą ze sobą komfort początkowy materiału miekkiej soczewki ze znaczną poprawą parametrów żelowych. Obecnie dostępne dane potwierdzają fakt, iż materiały SiH są w stanie zaoferować dłuższy czas komfortowego noszenia przy zredukowaniu objawów związanych z uczuciem suchości pod koniec dnia.

Pierwsze soczewki SiH zapewniały przepuszczalność tlenu wystarczającą do zaspokojenia potrzeb rogówki podczas pozostawienia soczewki na oku na noc.

Jednakże droga do popularyzacji „noszenia ciągłego“ soczewek kontaktowych była długa, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i innych krajach europejskich.

Jednakże właściwości tego materiału korzystne są dla wszystkich użytkowników, nie tylko tych zostawiających soczewki na noc, ale na przykład także tych z dużą lub bardzej skomplikowaną wadą wzroku, która wymaga grubszych soczewek. Co więcej, materiały SiH zaczęły być uważane za idealne dla pacjentów z objawami niedotlenienia, noszących soczewki w trybie dziennym. Przełożyło się to na zwiększenie zainteresowania soczewkami SiH w przypadku dopasowań w trybie dziennym, co z kolei pozwoliło na rozwój tej technologii i znalezienie równowagi pomiędzy dostarczaniem tlenu, parametrami mechanicznymi i zwiżalnością. Od 2004 roku obserwowano stały wzrost liczby dostępnych soczewek SiH, szczególnie na polu soczewek dziennych lub do okazjonalnego pozostawiania na noc.

Koniec części pierwszej...Część druga wkrótce!